Doorsmeer Eindhoven

Daar zaten we weer. Aan tafel. Met een stuk zelf gebakken taart.
 

Over een maand of minder, bedacht ik me, dan eet ik weer dagelijks taart. Maken we hier weer de jaarlijkse buik(k)ramp mee.

Al dat fruit uit eigen tuin. Schone grond, VOCL of niet. Het moet allemaal worden verwerkt. Zo gaat dit nu eenmaal.

 

 

 

"Eten zult u 't kreng*!" (*Zo bedoel ik het niet lief. Maar 't bekt lekker).

En daar ga ik dan. Dag in, dag uit.
We beginnen 's morgens met pruimenjam.

Tussendoor - de hele dag door - pruimen eten. Als tussendoortje.
's Middags ontsnap ik er aan. Kaas is mijn deel.

Maar 's avonds, 's avonds dan gaat het feest verder. Ben ik weer de Sjaak. Voor de variatie: Een pizza met pruimen en gelukkig ook met kaas.
En dan, een toetje met: Pruimen!
Een toilet: Vol met pruimen. Niet te pruimen.  Het voelt als smeerolie.

Smeerolie oogt zuiverder hebben we gezien, na bezoek aan een laboratorium.
 

Zou het daarom misschien straks toch nog goed komen? Tja.

Zou het daarom zo goed gaan met ons allemaal in de buurt?
Dat wij dit niet eerder zagen domme burgers! Wat stupide!

 

Wij zijn natuurlijk, oh wat stom van ons; "De smeerolie van Eindhovens meest duistere politieke dossiers."
En wat nog meer?

Die lui uit de wijk De Laak?  Oh, die zijn niet te pruimen. 

Zure, gedroogde pruimen. Ze bruisen niet.

"We zullen ze nog een keer doorsmeren.."